Camille Belle for Vera Wang

I always love the ads for Vera Wang's Princess scent. WWD told that daughter of rockgod Lenny Kravtiz, Zoë Kravitz, will be the new face of the perfume. I like her a lot, and I think she will make good ad's!

en toen...

Had ik geen zin meer.
Bovendien loop ik nu (vanaf april tot juli) stage bij ELLE en heb ik mijn baantje bij de krant opgezegd.

Business woman!

Column 2

Ik wil altijd veel te veel. Studeren, werken, zaterdagbaantje, uitgaan, leuke dingen doen. Je kent het vast wel. Door mijn drukke rooster kruip ik voor de tweede keer deze week een paar uurtjes achter de computer om wat dingen af te maken.
Toen ik hier kwam kreeg ik een keurig netjes opgeruimd bureautje. Inmiddels is het een grote zooi van kranten, schrijfblokken, elastieken die ik af en toe naar mijn hoofd krijg(?), pennen, woordenboeken en mijn agenda. Duidelijk te merken dat hier iemand werkt. Van het vrouwelijk geslacht wel te verstaan. Ach, ik ben niet de enige. Mocht ik even vergeten op wat voor redactie ik mij bevind, hoef ik alleen maar rond te kijken. Het kantoor 'ademt' zowat kranten.

Vorige week mocht ik mijn eerste interview afnemen, superspannend! Gelukkig vond de geïnterviewde het net zo spannend als ik, dus dat scheelde. Heel inspirerend verhaal vertelde ze trouwens, over mishandelde ezels die werden opgevangen in een ezelopvang in Griekenland. Het verhaal is, uiteraard, te lezen in een van de eerstvolgende edities van Nieuwsblad de Kennemer.

Vandaag had ik trouwens zoiets grappigs (ik spring weer van de hak op de tak, chaotische creativiteit noem ik het maar even), ik belde iemand voor wat vragen over een krantenartikel. Ik hoor aan de andere kant van de lijn eerst wat gestommel en dan een slaperige 'eh...hallo'. Als ik enthousiast mijn verhaal begin te vertellen is het 'wacht even, even mijn bril opzetten hoor'. Ik brabbel rustig door en aan het einde van mijn vragen zegt de desbetreffende persoon 'goed, bedankt, maar nu ga ik weer mijn bed in'. Op de redactie leverde dat een hoop gegniffel op aangezien ik het telefonische interview afsloot met 'weltrusten'.

Geen weekje voorbij zonder hilarische dingen, moge dat duidelijk zijn. Er wordt ook heel hard gewerkt hoor op de redactie, de muziek wordt bijna overstemd door het geluid van het toetsenbord. Het begint bijna een muzieksoort te worden. Goed idee trouwens, muziek door middel van toetsenborden. Een idee voor de blue man group?

Nadeel aan dit werk is alleen, als ik zo nu en dan eens laat vallen dat ik bij de krant werk, ik daarna volledig gestalkt wordt met 'oh mijn bandje treedt volgende week op, kun je niet even een stukje schrijven?" en "mijn bedrijf heeft volgende week een speciale aanbieding, jij kunt daar wel even iets van maken toch?"

Aankomende keer dat ik werk krijg ik een soort van 'test'. Ben ik goed genoeg, of is er nog een hoop werk aan de winkel. Je hoort het zo snel mogelijk van me!

Column website Kennemer Nieuwsblad 1

Vandaag had ik mijn derde dagje op de redactie en ik begin al aardig te wennen aan het plotselinge gezang vanuit de keuken, de gespeelde ruzies, door de ruimte vliegende elastieken en de diverse genres muziek waarbij er plotseling gevraagd kan worden welke artiest/componist het is. Gelukkig bevalt de muziek mij beter dan de muziek die ze draaien op mijn zaterdagbaantje (denk Gerard Joling, Jan Smit en André Hazes). Ik heb niets tegen die muziek, begrijp me niet verkeerd, ik vind het alleen niet mooi. Op de redactie komt muziek van Coldplay, Mozart en Jack Jonhson voorbij.
Genoeg over de muziek. Het werk is natuurlijk veel belangrijker. Mijn taak op de redactie is het omzetten van persberichten tot berichten in de krant. Het werk is erg leuk, en ik hoef geen krant meer te lezen, want ik ben overal van op de hoogte!
Het leukste is het als je zelf even wat onderzoek naar genoemde aspecten moet doen. Zo krijg ik berichten over muziekbandjes, die misschien wel uit de buurt kunnen komen of sportberichten over (mij niet bekende) voetbalclubs. Gelukkig is daar Google!
Mijn moeder is natuurlijk apetrots en zodra de Kennemer op de deurmat valt krijg ik een schaar in mijn handen gedrukt. De eerste keer snapte ik haar stille hint niet, maar ik moet alle door mij bewerkte nieuwsberichten uitknippen. (Laat de redactie maar niet horen dat ik in hun meesterwerk knip!) Wat mijn moeder met de nieuwsberichten van plan is, weet ik nog niet, maar heel stiekem vind ik het best leuk dat ze dat doet.
We dwalen af, terug naar het werk. Het werk is moeilijker dan het lijkt. Vorige week moest ik een bericht verwerken tot een één kolom's bericht. Moeilijk! Het is makkelijker om in eerste instantie een eind weg te kletsen, dan een bericht zo kort mogelijk te maken. Het is dan de kunst om alle informatie in het bericht te laten en dan zo dat het geen telegram wordt.
Ik hoop steeds maar dat ik goed genoeg ben, en ik hoop dat ik elke week een beetje wijzer word!